Καραόκε. Aναφέροντας και μόνο τη λέξη πολλοί μπορεί να νιώσουν να τους λούζει ο κρύος ιδρώτας. Φαντάζεστε τον εαυτό σας ανεβασμένο σε μια σκηνή με τα φώτα και τον κόσμο στραμμένο πάνω του και ένα μικρόφωνο στο χέρι ενώ η μουσική έχει ξεκινήσει;
Ενώ είναι αλήθεια ότι πολλοί άνθρωποι χάνουν τις αναστολές τους όταν πίνουν, δεν υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι πραγματικά θέλουν να σηκωθούν στη σκηνή και να τραγουδήσουν μπροστά στους ξένους - ανεξάρτητα από το πόσο αλκοόλ έχουν καταναλώσει, και πολύ λίγοι είναι εξωστρεφείς αρκετά για να σηκωθούν στη σκηνή και να τραγουδήσουν κάτι!
Πρώτον, το καραόκε εφευρέθηκε στη δεκαετία του '70 από έναν Ιάπωνα, ονόματι Daisuke Inoue - (γι'αυτό το καραόκε είναι εθνικό σπορ) που έπαιζε μουσική στα πάρτι και αποφάσισε να δώσει στους ανθρώπους μια ακόμη δυνατότητα ψυχαγωγίας - αντί να ακούν τη μουσική, να τραγουδούν κατά τη διάρκεια των πάρτι! Από τότε, το καραόκε εξαπλώθηκε στην Ιαπωνία, τις Φιλιππίνες, καθώς και τις κοντινές ασιατικές χώρες. Όταν το καραόκε πέρασε τη θάλασσα και ταξίδεψε σε άλλες χώρες, προσαρμόστηκε στις ευρωπαϊκές και αμερικανικές κουλτούρες.
Δεύτερον, στην Ιαπωνία, τουλάχιστον το 50% των ανθρώπων πηγαίνει σε καραόκε πάρτι μία φορά το μήνα. Είναι αρκετά φθηνό. Αν είστε στην Ιαπωνία, μπορείτε να φάτε να πιείτε, και να τραγουδήστε με 10 δολάρια την ώρα! Άρα το προτιμούν και για αυτόν τον λόγο.
Τρίτον, είναι μια διασκέδαση που απασχολεί τους μοναχικούς ανθρώπους. Η Hitokara, μια λέξη που περιγράφει την συνήθεια των ανθρώπων που τραγουδούν μόνοι τους καραόκε, γίνεται όλο και πιο δημοφιλής. Τα βιβλία του καραόκε περιέχουν περίπου 30.000 τραγούδια ενώ υπάρχουν ξενοδοχεία καρακόκε, που νοικιάζεις το δωμάτιο και τραγουδάς όλη νύχτα. Oι Ιάπωνες λατρεύουν να τραγουδούν παντού - ακόμη και μέσα στα ταξί!
