Τη δεκαετία του 1960 ένας Έλληνας μετανάστης του Καναδά, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον ανανά στη πίτσα. Μέχρι τότε η κυρίαρχη πίτσα στις ΗΠΑ ήταν η παραδοσιακή πίτσα με τη συνταγή από την Ιταλία, κυρίως λόγω του μεγάλου αριθμού Ιταλών μεταναστών.
Η πιο αμφιλεγόμενη πίτσα, η γνωστή χαβανέζικη, με ζαμπόν και ανανά εμφανίστηκε το 1962 και υπεύθυνος δεν ήταν κάποιος από τη Χαβάη, αλλά ένας Έλληνας ο Σαμ Πανόπουλος.
Ο δαιμόνιος Σαμ όπως τον έλεγαν όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του στον Καναδά, είχε γεννηθεί στο χωριό Βούρβουρα της Πελοποννήσου, και το 1954 βρέθηκαν μετανάστες να κυνηγούν μια νέα αρχή στη χώρα του Καναδά.
Μαζί με τα δύο του αδέλφια άνοιξαν εστιατόριο στο Οντάριο, και παρατήρησαν ότι οι περισσότεροι πελάτες ζητούσαν μπιφτέκια(μπέργκερ) και πίτσες.
Η ιδέα του ανανά στη πίτσα ήρθε μια απλή μέρα που έψαχναν τρόπο να χρησιμοποιήσουν τις ποσότητες ανανά σε κονσέρβα που είχαν προμηθευτεί.
Έτσι λοιπόν πειραματικά προστέθηκε ο ανανάς στη ζύμη και το αποτέλεσμα τους δικαίωσε.
Η συνύπαρξη γλυκού και αλμυρού φάνηκε πως άρεσε στους πελάτες που δοκίμασαν και η ιδέα μπήκε για τα καλά στα 3 αδέλφια.
Ο λόγος που διάλεξαν τον ανανά ήταν γιατί εκείνη την περίοδο στις ΗΠΑ όλοι ήθελαν να ταξιδέψουν στη Χαβάη και ο τρόπος ζωής τους ασκούσε γοητεία στους συντηρητικούς αμερικανούς.
Ο Σαμ αποσύρθηκε σε ηλικί 73 ετών έχοντας ανοίξει αρκετές επιχειρήσεις στο χώρο της εστίασης, από τον Καναδά μέχρι το Λονδίνο.
