H Εριέττα Κούρκουλου παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο διαδικτυακό podcast του Αντώνη Σρόιτερ «Πρώτη Λέξη» και στο protothema.gr. Μεταξύ άλλων, η επιτυχημένη επιχειρηματίας η οποία έχει έντονη φιλανθρωπική δραστηριότητα, μίλησε για την μητρότητα, την οικογένειά της και το κοινωνικό της έργο.
Η αποκαλυπτική συνέντευξη της Εριέττας Κούρκουλου
Μιλώντας για τα εφηβικά της χρόνια και για το θάνατο του πατέρα της και πώς αυτό την επηρέασε, είπε: «Το ότι τα έζησα όλα πολύ νωρίς και αυτό μετράει στην πορεία μου, το ότι μπορώ τώρα να έχω δύο παιδιά ενώ είμαι ήδη 30. Είμαι πολύ μικρή για τα δεδομένα της χώρας ίσως για να έχω την ζωή που έχω. Αυτό απαιτούσε να ζήσω λίγο πιο έντονα κάποια χρόνια. Δεν θεωρώ ότι άλλαξα, επέστρεψα σε αυτό που ήμουν. Το θέμα των ζώων το είχα τρέλα εξ αρχής, οι γονείς μου ότι είχαν μεταφέρει κάποιες αξίες, ο πατέρας μου, ο οποίος έφυγε όταν ήμουν 13, κι αυτό έχει σημασία. Απλά χάνεσαι, εγώ χάθηκα αρκετά μέσα στην εφηβαία, το “γλέντησα” ίσως λίγο παραπάνω.
Κακά πράγματα δεν έκανα, ούτε με ναρκωτικά έμπλεξα ποτέ, απλά τα πράγματα που έκανα εγώ δεν τα έκαναν τα άλλα παιδιά στην ηλικία των 13 στα night club. Νομίζω ότι έπαιξε ρόλο που είχα έναν μπαμπά πολύ αυστηρό και ξαφνικά συνέπεσε μια μεγάλη ελευθερία όταν έφυγε εκείνος από τη ζωή με ένα πολύ έντονο συναισθηματικό φορτίο που το ξέσπασα έτσι. Ήταν ένα ξέσπασμα που ο κάθε ένας το βιώνει διαφορετικά, εγώ το βίωσα έτσι ίσως για να το κρύψω και από τον εαυτό μου και τους άλλους. Ξεπεράστηκε, αυτό έχει σημασία».
Πώς είναι σαν μητέρα
Στην συνέχεια, η Εριέττα Κούρκουλου, μιλώντας για την ίδια και πώς διαχειρίζεται την μητρότητα, εξομολογείται: «Είμαι μαμά που προσπαθεί και κάνει το καλύτερο που μπορεί. Είμαι λίγο αυστηρούλα, σε κάποια πράγματα που τα θεωρώ σημαντικά και με ενδιαφέρουν είμαι αυστηρή, σε κάποια άλλα είμαι πολύ πιο ελαστική. Άλλη μαμά στον Νίκο άλλη μαμά στον Λέοντα. Έχω αλλάξει, το δεύτερο παιδί και μου ήταν πιο εύκολο ψυχολογικά και ήμουν πολύ πιο χαλαρή. Είμαι νομίζω το άλλο άκρο. Η μαμά μου με κοιτάει με δυσπιστία. Δεν θα το έκανα αλλιώς, θέλω να είμαι εγώ, σίγουρα έχω βοήθεια, θέλω να βλέπω τα παιδιά και τα παιδιά να βλέπουν εμένα. Στο πρώτο παιδί ήμουν αποφασισμένη ότι θέλω να αποδείξω ότι δεν θα αλλάξει τίποτα.
Ήμουν πιο πολύ στο γραφείο, έπαιρνα το παιδί στο γραφείο γιατί ήθελα να είναι μαζί μου, αλλά έκανα περισσότερη προσπάθεια να είμαι στο γραφείο καθημερινά, το 8ωρο τουλάχιστον. Τώρα στο δεύτερο έχω αποφορτιστεί και σε αυτό. Προσπαθώ να μειώνω τα expectations που έχω από τον εαυτό μου γιατί είναι πολλά. Τώρα θα επιλέξω το παιδί μου, θα πω “τώρα 1 η ώρα θα πάρω τον Νίκο”. Τα έχω κάνει και τα έχω κάνει όλα στα παιδιά μου, δεν έχω κόψει νύχια, μόνο αυτό δεν έχω κάνει. Λόγω φόβου, ούτε στα σκυλιά μου δεν το έχω κάνει, φοβάμαι μην τα τραυματίσω και αφού δεν μπορώ και έχω την ευχέρεια να τα κάνει άλλος να τα κόβει άλλος.
Η μαμά μου ήταν πάρα πολύ υποστηρικτική, αλλά δεν ήταν στο κομμάτι να αλλάξει πάνες, του φαγητού, στο διεκπεραιωτικό κομμάτι. Τώρα σαν γιαγιά της αρέσει πάρα πολύ, η μαμά μου εκφράζει την αγάπη της με δώρα, εκεί έχουμε μια διαφωνία. Δεν με νοιάζει μη τα κακομάθει, απλά τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτό. Τα περισσότερα παιδιά προτιμούν να παίξουν με κατσαρόλες, προτιμούν να παίξεις κυνηγητό. Τα υλικά αγαθά τα έχουν παντού και έχουν εύκολη πρόσβαση, έχουν βαρεθεί, θα παίξουν 5 λεπτά και μετά το αφήσουν».
