Λίγους αιώνες πριν, υπήρχε μια περιοχή στη Δυτική Καλιφόρνια που δεν είχε ιδιαίτερες προοπτικές, καθώς δεν είχε κατι ιδιαίτερο να δείξει, ούτε θάλασσα, είχε όμως ζεστό κλίμα και έναν λόφο που το σκέπαζε από τον καυτό ήλιο.
Ο τόπος αυτός φιλοξενούσε κάποτε μια κοινότητα Ινδιάνων, ενώ από το 1870 ξεκίνησε να αναπτύσεται εμπορικά λόγω της γεωργικής παραγωγής και κάπως έτσι ο κόσμος σκέφτηκε να αρχίσει να χτίζει εκεί σπίτια.
Από το 1900 και μετά, ο παραπάνω τόπος απέκτησε ταχυδρομίο, ξενοδοχείο, δυο αγορές και δική του εφημερίδα, αφού όλο και περισσότερος κόσμος πήγαινε να ζήσει εκεί. Το 1903 έγινε και επισήμως δήμος των ΗΠΑ και το 1910 ενσωματώθηκε στον δήμο του Λος Άντζελες. Σήμερα δε, ο δήμος αυτός είναι η έδρα της μεγαλύτερης κινηματογραφικής βιομηχανίας του πλανήτη.
Για το πως ομως το Χόλιγουντ εξελίχθηκε σε αυτό που είναι σήμερα, υπάρχουν διάφορες θεωρίες, όπως το ότι είχε πολύ καλό φυσικό φως που βόλευε τους σκηνοθέτες ή ότι είχε καλό κλίμα, ακόμα και το ότι δεν υπήρχε κινηματογραφική βιομηχανία εκείνα τα χρόνια. Από ερημιά όμως, η περιοχή εξελίχθηκε σε μια πολή με όλους τους σταρ, θέρετρα, ολόκληρα κινηματογραφικά στούντιο και γέμισε με επίδοξους ηθοποιούς που ονειρεύονται να πάρουν το δικό τους Όσκαρ.
Πριν από όλα αυτά όμως και πριν από τις πρώτες ταινίες η νούμερο ένα βιομηχανία στις ΗΠΑ ήταν τα κτηματομεσητικά. Έτσι, το 1923 ο εκδότης των «Los Angeles Times», Harry Chandler, αποφάσισε να επενδύσει σε ένα κτηματομεσιτικό πλάνο για μια σειρά πολυτελών οικισμών, ονομάζοντάς το «Hollywoodland». Ξοδεύοντας τότε 21.000 δολάρια για όλο το πλάνο, σημερινά 250.000 δολάρια, μέσα σε όλες τις ενέργειες ήταν και η δημιουργία μιας γιαγαντιαίας διαφημιστικής πινακίδας με τη λέξη «Hollywoodland». Να σημειωθεί ότι κάθε γράμμα της φτάνει σε ύψος τα 13 μέτρα.
Όπως ήταν επόμενο, προκάλεσε τον θαυμασμό του κόσμου και οι εφημερίδες της εποχής την λάτρεψαν.
Δυστυχώς όμως η Μεγάλη Ύφεση που υπέστη η αμερικανική οικονομία το 1930, το project του «Hollywoodland» φαλήρησε, ενώ η πινακίδα έχασε και το πρώτο γράμμα της, που έπεσε. Μετά από λίγο καιρό ο δήμος αποφάσισε να την αγοράσει και πρόσθεσε και το πεσμένο γράμμα, ωστόσο οι Υπηρεσίες Πάρκων και Πρασίνου έφεραν αντιρρήσεις και «πολέμησαν» αρκετά για να την κατεβάσουν, όμως εν τέλει δεν κατάφεραν να κερδίσουν τον αγώνα τους και η πινακίδα έμεινε, όμως πλέον της έλειπαν τα 4 τελευταία γράμματα της.
Κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει καταλάβει τον λόγο για τον οποίο άλλαξε η συγκεκριμένη επιγραφή, ωστόσο είτε άρεσε είτε όχι, είχαμε πλέον αλλαγή εποχής. Δεν ήταν πλέον διαφημιστική καμπάνια πίσω από τις λέξεις, αλλά καθαρά μια ιδέα. Από το 1949 και την ανύψωσή του μπορεί να έχει πέρασε ξανά από χίλια κύμματα -η ταμπέλα επί μονίμου βάσεως ξεχνιέται ανά τα χρόνια αλλά μέσα από τις στάχτες της επανασυναρμολογείται από πολλούς ρομαντικούς που πιστεύουν ακόμα στην ιδέα της.
Από το 1949 και έπειτα, η ταμπέλα ανυψώθηκε κανονικά με την ονομασία που έχει και σήμερα, ενώ κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι αποτελεί ένα παγκόσμιο σύμβολο, συνώνυμο του κινηματογράφου και της pop κουλτούρας.
