Ίσως να έχετε δει την κλασική πλέον ταινία "Groundhog Day" ή αλλιώς τη "Μέρα της μαρμότας".
Η ιστορία ακολουθεί τον Φιλ Κόνορς, έναν αλαζόνα και εγωκεντρικό μετεωρολόγο της τηλεόρασης, ο οποίος κατά τη διάρκεια ενός ρεπορτάζ στο Πανξατόνι της Πενσυλβάνια στην ετήσια Μέρα της Μαρμότας, βρίσκει τον εαυτό του παγιδευμένο στο χρόνο και αναγκασμένο να ζει την ίδια μέρα ξανά και ξανά! Στην αρχή υποκύπτει στον ηδονισμό και σε αμέτρητες απόπειρες αυτοκτονίας, και τότε, αρχίζει σιγά σιγά να επανεξετάζει τη ζωή του και τις προτεραιότητές του.
Ολόκληρη η πόλη γίνεται η ζώνη καραντίνας του, το οποίο ίσως δεν ακούγεται πολύ άσχημο στην αρχή… αλλά όταν αυτό επαναλαμβάνεται, γίνεται φυλακή. Αυτός λοιπόν ο πνευματικός περιορισμός είναι τελικά το μεγαλύτερο εμπόδιο του.
Ίσως να μην βλέπετε αμέσως μια σύνδεση με όσα ζούμε, ίσως και να τη βλέπετε. Τι όμως μπορεί να μας μάθει αυτή η ταινία ή έστω να μας υπενθυμίσει τώρα που κατά κάποιον τρόπο, ζούμε την ίδια μέρα, στο σπίτι, ξανά και ξανά; Πολλά.
Στην αρχή μπορεί να το αρνηθήκατε, να κάνατε πως δεν σας αφορά και έπειτα από την άρνηση, να περάσατε σε μια έντονη αντίδραση σε όσα γίνονται. Έπειτα να περάσατε τη φάση όπου είπατε "δεν βαριέσαι, αφού δεν έχω που να πάω, θα κάνω ό,τι μου κατέβει", θα φάγατε πολλές σοκολάτες, θα λιώσατε στον υπολογιστή. Και μετά;
Για τον Φιλ δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να εξαντλήσει όλες τις εμπειρίες που αρχικά ήθελε να αποκτήσει στην πόλη - αλκοόλ, γυναίκες, κρεπάλες, και έτσι, απελπισμένος σκέφτεται πως όλα αυτά δεν έχουν νόημα.
Δεν βαριέται απλά. Είναι οδυνηρά ανεκπλήρωτος. Αρχικά, διοχετεύει αυτή την έντονη ενέργεια για να φλερτάρει τη Ρίτα, μια γυναίκα που του αρέσει πραγματικά, αλλά όταν γίνει σαφές ότι δεν πρόκειται να πετύχει, το αποδέχεται και ξαφνικά συνειδητοποιεί πως κάτι πρέπει να αλλάξει. Και να βρει ένα νόημα.
Τότε αλλάζει συμπεριφορά και εστιάζει για πρώτη φορά στη δική του ευθύνη. Σε αυτό που πραγματικά, μπορεί να ελέγξει. Η ταινία αναφέρεται στην αναμονή, αλλά και ταυτόχρονα στην μεγάλη δύναμη που έχει ο καθένας μας όταν στρέψει το βλέμμα του στους άλλους και εστιάσει στο να γίνει καλύτερος.
Έτσι ο ήρωάς μας αρχίζει να βοηθά το διπλανό του, αφήνει πίσω την αλαζονεία και τον εγωκεντρισμό του και συνειδητοποιεί πως πρέπει να σταματήσει να γκρινιάζει για όσα δεν μπορεί να αλλάξει και να δει καλύτερα αυτά που μπορεί να κάνει διαφορετικά.
Και τότε, όλα παίρνουν το δρόμο τους. Και μόλις αποδεχτεί αυτήν την ευθύνη, ο Φιλ ξέρει ότι δεν υπάρχει τρόπος να επιστρέψει στον άνθρωπο που ήταν.
Αυτή είναι μια στιγμή να κάνουμε το ίδιο, να στρέψουμε το βλέμμα στους γύρω μας ή στο πώς θα γίνουμε καλύτεροι. Δοκιμάστε ένα νέο χόμπι που μπορείτε να κάνετε στο σπίτι. Σκεφτείτε πώς άλλοι αντιμετωπίζουν την ίδια κρίση και πως ίσως χρειάζονται βοήθεια. Προτείνετε σε κάποιον ηλικιωμένο να σας καλέσει αν χρειαστεί κάτι, ή πηγαίνετε εσείς στο σούπερ μάρκετ για τα δικά του ψώνια.
Και τέλος, όπως ο Φιλ, τώρα είναι η ώρα να αποδεχτούμε την προσωπική ευθύνη για αυτό που μπορούμε να ελέγξουμε αυτήν τη στιγμή. Κανένας από εμάς δεν είναι πιθανό να έχει τη δυνατότητα να έχει ένα τρομερά μεγάλο αντίκτυπο μόνος του και να καταφέρει την «ισοπέδωση της καμπύλης», αλλά μπορούμε όλοι να αναγνωρίσουμε τον ρόλο μας στην άμβλυνση της εξάπλωσης μιας επικίνδυνης πανδημίας.
Τα ακραία μέτρα κοινωνικής απόστασης μπορούν να μας κάνουν να νιώθουμε σαν να έχουμε παγιδευτεί σε ένα σενάριο όπως το Groundhog Day, όπου κάθε μέρα αισθανόμαστε το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά, αλλά είναι η στιγμή που μπορείτε να κάνετε τη κάθε μέρα διαφορετική. Ακόμη και στο σπίτι.
