Οι κωμωδίες τα τελευταία χρόνια περνάνε κρίση. Ίσως δεν θέλουμε να γελάμε, ίσως μέσα μας κατά βάθος μας αρέσει ο πόνος και η δυστυχία, ίσως νιώθουμε ενοχές με τόσα που συμβαίνουν γύρω μας, αν σκάσει στα χείλη ένα χαμόγελο, όπως και να έχει οι κωμωδίες δεν είναι προτεραιότητα των μεγάλων στούντιο.
Έτσι πίστευα μέχρι που είδα τυχαία ένα επεισόδιο της σειράς "The Good Place". Το παραδέχομαι στην αρχή το έκανα για να δω την Kristen Bell, την ξανθιά πρωταγωνίστρια, με την ασυνήθιστη ομορφιά, αλλά το ένα επεισόδιο έγινε ένας κύκλος μέσα σε μια βραδιά.
Η πλοκή είναι πανέξυπνη. 3 φαινομενικά καλοί άνθρωποι πεθαίνουν και πηγαίνουν στον Παράδεισο. Εκεί όμως βρίσκεται και η πλέον ακατάλληλη Kristen Bell, αφού υποδύεται μια κακιασμένη, κυνική, γυναίκα που θα ταίριαζε για εκλεγμένη πρόεδρος της Κόλασης.
Είναι όμως ο Παράδεισος αυτό που φανταζόμαστε; Είμαστε τελικά κακοί: Είναι οι φιλάνθρωποι άξιοι για να ζήσουν σε ένα απέραντο λιβάδι όπου όλοι θα είναι ανέμελοι;
Η σειρά με πανέξυπνο τρόπο θέτει ηθικά διλλήματα, και μάλιστα πρωτόγνωρο για σειρά, τα απαντάει κιόλας.
Η σειρά έχει 4 κύκλους, οι πρώτοι δύο βλέπονται σαν να βλέπεις videoclip της Φουρέιρα, θέλεις και άλλο, ακόμα και αν το τραγούδι μιλάει για καραμέλες δηλαδή, η τρίτη σεζόν έχει κάποιες καλές στιγμές και η τέταρτη σε αποζημιώνει για το χρόνο που της έδωσες.
Μένουμε σπίτι, λοιπόν, και απολαμβάνουμε όσα μπορούμε να έχουμε χωρίς να βάζουμε σε κίνδυνο ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που αγαπάμε...
