There are thinner vibrations
More unseen
There are less known gatherings
More concealed
There are realities and there are places
Far from here
Time shifts on glass movement
All opinions are grain
Tim Hecker
O Tim Hecker είναι Καναδός συνθέτης βραβευμένος με τα καναδέζικα βραβεία Juno. Έχει αφιερώσει την τελευταία δεκαετία στη δημιουργία ενός μοναδικού σημείου τομής μεταξύ δυσαρμονίας, θορύβου και μελωδίας.
Στα γνωστότερά του έργα ψηφιακές και οργανικές πηγές διαπλέκονται για να καταλήξουν σε έναν υβριδικό ήχο που θυμίζει ψυχεδελικό μινιμαλισμό και ηλεκτρονικό αφαιρετισμό.
Ο Hecker σκόπιμα συσκοτίζει τις σαφείς τονικές διακρίσεις των παραδοσιακών οργάνων, προτιμώντας να δημιουργήσει αινιγματικά και δύσκολα ηχοτοπία.
Η ομορφιά αλλά και η συντριπτική δύναμη του ηχητικά επεξεργασμένου του θορύβου έχει περιγραφεί ως τεκτονικές χρωματικές πλάκες και καθεδρικός ηλεκτρονικής μουσικής.
Το 2011, το NPR ονόμασε τον Hecker ως έναν από τους top 100 συνθέτες κάτω των 40. Το 2003 το άλμπουμ Radio Amor, κυκλοφόρησε στη γερμανική δισκογραφική εταιρεία Mille Plateaux, και αναγνωρίστηκε το ίδιο έτος από το περιοδικό WIRE ως μια μνημειώδης ηχογράφηση. Στα επόμενα χρόνια, ο Hecker εργάστηκε εκτενώς με τη διακεκριμένη δισκογραφική Kranky που έχει έδρα το Σικάγο.
Το άλμπουμ του Harmony in Ultraviolet (2006) δέχθηκε συγκρίσεις με τον Brian Eno και τον Kevin Shields και κατατάχθηκε 13ο στα καλύτερα άλμπουμ του Pitchfork της χρονιάς. Πιο πρόσφατο ρεκόρ του το Ravedeath, 1972 που τιμήθηκε με τον τίτλο του Best New Music από το Pitchfork, ήταν υποψήφιο για το Βραβείο 2011 Polaris Music και κέρδισε ένα Juno για το ηλεκτρονικό άλμπουμ της χρονιάς 2012.
Ο Tim Hecker είναι ένας εκτεταμένα έντονος live performer και η τεράστια δύναμη των ζωντανών του εμφανίσεων τον κάνει μία σύγχρονη αυθεντία της έντασης και της υφής. Έχει παρουσιάσει μεταξύ άλλων τα έργα του στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης (Λονδίνο), Primavera Sound (Βαρκελώνη), Unsound Festival (Κρακοβία), All TomorrowΆs Parties (Minehead), Fondation Cartier (Παρίσι), Bimhuis (¶μστερνταμ) και Θέατρο Miller του Πανεπιστημίου Κολούμπια (Nέα Υόρκη).
Εκτός από τo σόλο συνθετικό του έργο , ο Hecker έχει συνεργαστεί μαζί με μουσικούς όπως ο Oren Ambarchi, David Bryant (Godspeed You! Black Emperor) και ο Aidan Baker. Έχει επίσης συνεργαστεί με video artists όπως ο Doug Aitken και Stan Douglas σε πολλά installations.
Πιο πρόσφατα έχει συνεργαστεί με τον Daniel Lopatin (Oneohtrix Point Never), σε ένα άλμπουμ με τίτλο Instrumental Tourist, το οποία συγκέντρωσε τα καλύτερα στοιχεία των κόσμων και των δύο μουσικών. Το έργο του Hecker περιλαμβάνει επίσης δουλειές για το σύγχρονο χορό, μουσική για τον κινηματογράφο, καθώς και διάφορα συγγράμματα.
Treha Sektori
Πίσω από τη σκοτεινή, έντονα μυστικιστική ατμόσφαιρα, τα τελετουργικά τύμπανα και την ακατάληπτη γλώσσα που ψιθυρίζει, είναι ο Γάλλος μουσικός υπό το όνομα Dehn Sora και τον μανδύα του Treha Sektori , που είναι επίσης μέλος των Sembler Deah με άλλα μέλη των Amenra και σταθερός συνεργάτης/μέλος της Church Of Ra.
Το Treha Sektori ερμηνεύεται ως τόπος πτώσης και δημιουργήθηκε το 2005 από ένα αίσθημα απώλειας, για να εκφράσει μέσα σε διαισθητική γλώσσα σιωπηλές ωδές πέφτοντας προς τον Ήλιο.
Η πρώτη δημιουργία του μουσικού ήταν το 2009 και ονομάζεται Sorieh. Ηχογραφήθηκε σε απόλυτη απομόνωση σε μία στιγμή ευλάβειας και οργής, με σκοπό να δημιουργήσει κάτι φυσικό κι όμως φανταστικό, ο δίσκος αποκαλύπτει μια μουσική βασιζόμενη στην αναπνοή, την παύση της αναπνοής, αποδόμηση και κάθοδο, διαλογιστική και στο τέλος κατακερματισμένη. Μάτια ανοιχτά για όλα, μια τέλεια βροχή από σκόνη και χέρια που πέφτουν για αιώνες. Το Sorieh για τον ιδρώτα, τον ιδρώτα όσων επέλεξαν να δημιουργήσουν οικοδόμημα πέρα από τον ήλιο, χωρίς να πληρώνουν σε εγκαύματα. Το τελευταίο τυπικό ξεκίνησε.
Η δεύτερή του δημιουργία, το Endessiah (2012) είναι το τέλος της κίνησης, κυριολεκτικά σημαίνοντας αφέσου απΆ τα πάντα. Όταν το μυαλό παύει να ανταποκρίνεται στον φυσικό κόσμο γύρω του. Το Endessiah χτίστηκε πάνω σε αμφιβολία, φόβο, ήττα, κραυγές, χαμόγελα και ευφορία. Ίσως περισσότερο για διεκδίκηση φωτός, αλλά πάντα κοιτώντας προς τα κάτω. Ο δίσκος συντέθηκε πριν ηχογραφηθεί αναζητώντας μια συγκεκριμένη ψυχονοητική κατάσταση, που θα αντιλαμβανόταν τι θα ήταν αυτό που θα ηχογραφηθεί, όχι ως έμπνευση, αλλά σαν την ηχογράφηση μιας μοναδικής στιγμής. Δεν χρησιμοποιήθηκαν πλήκτρα αλλά μια σειρά από έγχορδα και φωνές όπως κιθάρες, , esraj, πολυνησιακό μαντολίνο, banjo και άλλα, χρησιμοποιηθήκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να ενταχθούν σε ενιαία ηχητική μάζα. Το Endessiah έρχεται από ένα κύμα συναισθημάτων, να περιγράψει αυτό που παρουσιάστηκε και να προσπαθήσει να ερμηνεύσει αν ήταν πραγματικό ή όχι. Μια συνεχής βούληση για την αναζήτηση ενός άλλου, κάτι κάπου αλλού.
hyDrone
hyDrone είναι το project του Πάνου Κ. που ζει στην Αθήνα και πρωτοεμφανίστηκε το 2008. Κινείται ανάμεσα σε dark ambient και experimental μουσικά μονοπάτια με έντονα drones στοιχεία με industrial αισθητική, χρησιμοποιώντας κυρίως ήχους που δημιουργεί μέσω hardware equipment.
To πρώτο του άλμπουμ Material που κυκλοφόρησε το 2010 στη θρυλική Fich – Art, έλαβε διθυραμβικές κριτικές και εκτιμήθηκε άμεσα από το μουσικό κοινό.
Το 2011 ο hyDrone κυκλοφόρησε το δεύτερο του άλμπουμ Confusion στην Le Petit Machiniste όπου κυκλοφορεί και το ομώνυμο E.P. Το 2013 τον βρίσκει με το 7ΆΆ Regeneration στη ρωσική Sealt.
Την ίδια χρονιά υπογράφει με την HANDS, ένα label αναφορά στην ηλεκτρονική/noise/ambient σκηνή διατηρώντας πάντα τον πειραματικό και αντιεμπορικό μουσικό του προσανατολισμό.
